Mam Na Imię Aleksander - Bawarska historia

Bawarska historia, dziecko mglistej mocy
Autor zmalował kontrast, mroczne miasto w nocy
Nikt nie wie do dziś czyje dokładnie kroki widział
Czemu las wspomnień ożył gdy zaczął zdychać
Wziął na barki ciężar, sprawozdanie z miejsca
Skąd nawet Bóg powraca w częściach
Niby zwykła wizja, dekarz, nocny spacer
Zaczynało się ściemniać, walka słońca z czasem
Brukawane wąskie uliczki przeżyły wszystkich
Znają więcej opowieści mrocznych i bardziej przykrych
Miotany emocjami jak flaga w sztorm
Operował sylabami jak chory na trąd
Wyszli z nikąd uwodzeni zapachem krwi jak rekin
Nikt nie zaprzeczy, to szwadron cieni
Stalowych broni błysk, nie oszczędzi nic
Ani życia księga jak tajne przejścia
Przyszli siejąc spustoszenie jak huragan
Ktoś tam o coś błagał, ktoś wpadł w szał i płakał
Rozsiane ubrania leżały wszędzie jak piach
A ucięte głowy w jednym rzędzie siały strach
Figurki bożków pozostawili w proszku
Zniszczyć wszystko, górujący, pierwotny odruch
Nie znali zasad, fechtunku i poczucia litości
Każdy dzierżył ciężki młot i cios co miażdzył kości
Ostatni taniec z płonącym ciałem w tle
Z łaski księżyć rzucał światło na gnuśny żer
Ktokolwiek widział, wie, krzyki cięły aleje
Szybki bieg i lęk, a w odpowiedzi krótkie "Nie wiem"
Wrzuć tam siebie i strach przed śmiercionośną lawiną
Już się toczy po ciebie, nie zdążysz nawet skinąć
Złamiesz zaschnięte słowa i zmienisz akcent
Zapytasz tylko "Dlaczego?" lub mocno zaklniesz
Nie zalazłeś za skórę nikomu, więc skąd ta rzeź
Zapytaj oprawcę, usłyszysz brudny śmiech
O czym mówi ta poezja, gdzie jest puenta?
Nie pytaj, w wojnie dla niej nie ma miejsca