Eripe - Deszcz

Miał 14 lat na karku, czuł się jakby miał 40,
w jego życiu od małego panowało prawo pięści,
nieprzeciętny chłopak ze schizofrenią jak John Nash,
siedzi przy stoliku z kartką, a za oknem pada deszcz,
cieszy się każdą chwilą spędzaną w samotności,
ojciec pijak i jak zwykle nie będzie miał litości,
kiedy wróci, matka pracuje, by mieli co jeść,
‘Everyday struggle’ w słuchawkach, a za oknem pada deszcz,
ciężkie kroki na schodach zwiastują przyjście starego,
wpada do pokoju z furią w oczach, zdolny do wszystkiego,
krzyczy ‘zamknij mordę, szczylu, padnij na ziemię i leż”,
uderza go po raz pierwszy, a za oknem pada deszcz,
ciosy, kopniaki, nawet pasek poszedł w ruch,
będzie bił go, dopóki w końcu nie utraci tchu,
plama krwi na podłodze jest jak kropla w morzu łez,
dzieciak traci przytomność, a za oknem pada deszcz.

Siedzi z matką w salonie wielkości 3 na 3,
najebany ojciec zaraz pewnie uderzy do drzwi,
z każdym odgłosem na klatce gówniarza przechodzi dreszcz,
ojciec wpada do mieszkania, a za oknem pada deszcz,
od progu pretensje, okrzyki i wyzwiska,
na podłodze rzygi, ojca intencja jest oczywista,
pod byle pretekstem zacznie awanturę dziś ten wieprz,
wymierza matce pierwszy cios, a za oknem pada deszcz,
gówniarz kryje się w pokoju, matka już cała we krwi,
jak na ironię w głośnikach Non Phixion – ‘We all bleed’,
młody wie, że na niego przyjdzie dzisiaj kolej też,
ojciec wchodzi do pokoju, a za oknem pada deszcz,
tym razem szczeniak nie zamierza poddać się bez walki,
w ręku ściska odłamek szkła z rozpierdolonej szklanki
i wie, że zaraz nastąpi ostateczny test,
wbija ojcu szkło w tętnicę, właśnie przestał padać deszcz!