Donatan - Wstęp (gośc. Tomasz Knapik)

Słowianie.
Różnie nazywano nas na przestrzeni dziejów,
Skrawenami, Antami, Wenedami.
Mieszkaliśmy w osadach i wspólnotach plemiennych,
mówiliśmy podobnymi językami,
rozumiejąc się nawzajem i nazywając
naszych zachodnich sąsiadów Niemcami,
ponieważ ich język był dla nas niezrozumiały, niemy.
Wierzyliśmy w tych samych bogów którzy,
objawiali się nam w działaniu ładu natury
i cyklach pór roku. Nie staraliśmy się
narzucać naszej wiary innym,
w przeciwieństwie do tych którzy swoją
wiarę przynieśli do nas na ostrzach mieczy,
kłębach ognia i dymu. Bano się nas,
ponieważ byliśmy silni i starano się
nas podzielić historią, polityką
żebyśmy byli słabsi. Chcieli nam
zabrać naszą kulturę, ponieważ
była w niej harmonia i mądrość
i w zamian dać nam obcą,
żebyśmy byli głupsi. Naszym wojom
nie było równych siłą i odwagą,
a naszym kobietom urodą i charakterem,
wszystko to, nie zmieniło się po dziś dzień.
Donatan - Równonoc